“Meester!”; het is al weer wat jaren geleden dat ik dat riep. Erger nog, ik heb het nooit geroepen. Bij ons was het Meneerrrrrrrr….. Inclusief rollende kak-r, doordat ik op een elite basisschool in Leeuwarden zat. Beter bekend als de zwarte pagina uit mijn jeugd. Maar Meester zijn is helemaal niet slecht, het kan zelfs goed zijn.
Na onze verhuizing zijn wij in de, soms schimmige, wereld van de bouw terecht gekomen. Van mega slechte buitenschilders, via top installateurs tot een Meester Stukadoor.
Tijdens het slopen kwamen namelijk ineens grote delen van het oude stukwerk naar beneden. In blinde paniek moesten we op zoek naar een stukadoor. Wetende dat een vakman tegenwoordig wachttijden heeft van enkele maanden tot anderhalf jaar, waren we al blij als er een telefoon opgenomen zou worden. We hadden geluk en de stukadoor kwam langs om te kijken.
Bij de start begonnen de stukadoor en zijn zoon alles heel netjes af te dekken, van vloeren tot ramen. “Scheelt in schoonmaken”, was de simpele maar o zo duidelijke uitspraak. Tijdens het koffiedrinken vertelde vader over de projecten die hij deed: monumenten, kerken en grote villa’s. Ik liet hem foto’s zien van ons oude winkelpand en hij kon zo de geschiedenis oplepelen over de beschilderde gipsplafonds. Hij bleek Meester Stukadoor te zijn met een studie Kunstgeschiedenis. Hij kon ons tussen twee restauratieprojecten door helpen. Op dag 3 was de zoon alleen, om nog wat af te maken. Hij start nu met de meesteropleiding welke 3 jaar duurt, zodat hij het restaureren van monumenten van zijn vader kan overnemen.
De titel Meester Opticien bestaat helaas niet meer in Nederland. Op internet vind je nog wel een Duitse online winkel die ondersteund wordt door hun meester opticiens. Tevens kom je een aantal winkels uit Nederland tegen waar nu de (klein)kinderen van een oud-Meester-opticien werken. Dat vinden ze denk ik een USP want het wordt wel heel nadrukkelijk vermeld. Vroeger werd je opticien en daarna kon je in Duitsland nog voor je meesteropleiding gaan; een titel die echt wel wat betekende. Vaak waren het ook mensen die tot het gaatje gingen voor hun klanten: de maximaal haalbare visus en oogzorg in combinatie met een perfect afgepaste bril of perfect aangemeten PMMA contactlenzen.
Das war einmal… Opleidingen tot opticien, contactlenzen en optometrie bestaan nu al even in Nederland. We worden geholpen door IT-systemen, mooie (product-)ontwikkelingen en vele marketingtools zijn voorhanden. Maar toch, alles moet een keer bij elkaar komen en uit de handen komen van de vakman.
Regelmatig hoor ik de trieste verhalen van mensen die niet gelukkig zijn met hun bril of contactlenzen. Vaak is de oorzaak te herleiden tot gemiste vragen in de anamnese of bepaalde routines die tijdens het onderzoek worden overgeslagen. Komt dit door onkunde, onwil of laksheid? Wie het weet mag het zeggen. Het resulteert in ieder geval in ontevreden klanten die wegblijven en voor negatieve reclame zorgen.
Persoonlijk denk ik dat de oogmeting meer is dan rechts & links meten en een rood-groen test. Toch is dit bij een groot aantal bedrijven nog steeds de standaard. In de huidige tijd waarbij langdurig, zeer intens gekeken wordt, is er eigenlijk geen standaard meer; het is maatwerk meten op een uitgebreide basis. Afpassen van een bril hoort niet te gebeuren door iemand zonder een cursus anatomisch afpassen. Mijn neus en vorm van het gehoorbeen zijn bijvoorbeeld een uitdaging voor de opticien: de één van het prachtig om een huzarenstukje af te leveren, de andere ziet me liever vertrekken met 2 hockeysticks achter mijn oren. Wat voor opticien ben jij?
Foto: Jaap Spakman – Meester Stukadoor in Hilversum
Gepubliceerd in Eye@Line #6 – 15 september 2021
Geef als eerste een reactie